Kości zostały rzucone

47 396 wyrazów
 Phi! myślałam, że więcej będzie :D
luty 2012- lipiec 2012
41 rozdziałów

O cholera, to już koniec!
Mam tyle do napisania, a nawet nie wiem, jak się za to wziąć.
MASSIVE THANK YOU dla czytelników! Specjalnie nie reklamowałam swojego bloga, a mam dużo wtyków, które sprawiłyby, że byłoby więcej osób czytających, ale chciałam poprosić grono zaufanych osób o opinię. Nie zaprzestałam na pierwszym rozdziale, postanowiłam to skończyć, co było dla mnie wielką przyjemnością :3
Gdy ostatnio czytałam to od początku, moja pierwsza myśl: Boże, ale beznadzieja. Myślę, że moje ostatnie rozdziały są o wiele lepsze od tych pierwszych, może dlatego, że się wprawiłam. Kocham pisać, więc dlaczego miałabym zignorować rodzący się w mojej głowie pomysł o stworzeniu Ametystianii?
Przepraszam, jeśli jesteście czymś zawiedzeni, że w pewnych momentach to opowiadanie zaczynało was nudzić. Za różne błędy, zwłaszcza literówki, przepraszam. Często zdarza mi się je przeoczyć.
Dziękuję za wszystkie opinie: te pozytywne i czasami negatywne również, krytyka jest wszystkim potrzebna! :D
Mam nadzieję, że nie robiliście spojrzenia typu: O.o / :O, kiedy widzieliście wyrazy typu: anderka, adoratka, Dragens Sulte, Ametystiania, breqvard, Noa-Wier, arquada, artcum, Khyer-Aer itd. Wiem, że moja wyobraźnia jest trochę, hm, dziwna, ale chciałam zrobić coś oryginalnego.
Wiem, że trudno jest zrozumieć religię SED: dla mnie, wykonawczyni, jest to logiczne i prostsze, ale jestem świadoma, że pewne "ogarnięcie" niektórych rzeczy może sprawiać problemy. Wystarczy doświadczenie, kiedy opowiadałam swojemu tacie, kto może dostać się do Ametystianii, a kto nie. Problem w rozumowaniu narodził się wtedy, kiedy Ametystianin zmarł w świecie ludzkim, a mimo to żyje i zamieszkał w jakiejś innej krainie. Reakcja taty: ...nie ogarnąłbym twojej książki. Wtedy powiedziałam, że to tak, jakby umarł w Polsce, a urodził się w Niemczech, od razu poszło! *hahaha* Wtedy zaproponowałam mu, że opowiem mu o religii SED, ale zakrztusił się jedzeniem i powiedział, że lepiej później, bo chyba tego nie ogarnie. Kurczę, to aż takie trudne? :D
Przepraszam, że w pewnym okresie, bodajże podczas drugiego semestru w roku szkolnym, rozdziały pojawiały się ledwo co tydzień. Natłok obowiązków, wiecie, poprawianie ocen i tak dalej, w każdym bądź razie rezultaty są zadowalające. Średnia 4,36, wyróżnienie jest, trója z matmy, żyjemy dalej. W ostatnich dniach pisania opowiadania dawałam rozdziały nawet dwa na dzień, żeby było szybciej, no i żeby w pewnym sensie wynagrodzić te tygodnie oczekiwań. Dziękuję niektórym osobom, które robiły mi spam na Facebook'u, żebym pisała nowe rozdziały, a nie oglądała setny raz filmiki 1D. Okej, okej, przepraszam :D Muzyka głośno i piszemy.
Jestem wręcz zdumiona, że niektóre osoby (właściwie wszystkie) były tutaj od samego początku, i dotrwały do samego końca! Boże, naprawdę Was to nie znudziło, nie zmęczyło? ;o
Jeszcze jedno info.
Blog będzie aktualny jeszcze z 2-3, ewentualnie 4 tygodnie, potem nie będzie można wejść na tą stronę. Nie usuwam, ponieważ jest tutaj mnóstwo ważnych informacji dla mnie, no i poza tym, jak mogłabym kasować swoją ciężką pracę?! Powód jest jeden, ale poważny. Po konsultacji z rodzicami doszłam do wniosku, że boje się jednej rzeczy, a mianowicie... plagiatu. Dobra, wiem, wymyślam, znowu kolejne przejawy mojej rozwiniętej wyobraźni, ale wiążę z Alea Iacta Est naprawdę poważne plany. Więcej Wam nie powiem, haha!

Więc ostatnie moje zdanie jest takie: obiecuję, że jeszcze nie raz usłyszycie o Ametystianii, Haroldzie, Victorii, Nathanie, Lucy i reszcie! :)

Jeszcze raz dziękuję!
@LadyCatherinex3 <twitter> 

~ poprosiłabym o ostatni komentarz każdego, kto to teraz czyta ~